I would, would... I won't

Słów parę: Nie umiem wyjaśnić skąd pojawiają mi się pomysły na wiersze. Tak " z powietrza" po prostu. Zdarza się, że coś, jakaś sytuacja sprawia, że w mojej głowie pojawia się tzw. "wena" i zaczynam pisać, a o tym jak często mi się podobne sytuacje zdarzają, świadczy np. fakt, że około 1/3 moich wierszy była zapisywana na różnego rodzaju (zaskakujących) materiałach- okładce zeszytu, kartce samoprzylepnej, kiedyś nawet zapisałam wiersz na chusteczce do nosa.

Co do posta-"Sombody is, but you can't be sure that he/she lives" - owszem natchnieniem dla  "Ksienzycowego kota" był serial "Pingwiny z Madagaskaru". Też mam nadzieję, że inni będą wiedzieli o co chodzi.

Cieszę się bardzo z nowych komentarzy i pochwał. Dziękuję.

A my?

I mogłaby, mogłaby nawet królowa,

O kulturze pochodzenia zapomnieć,

Ujmować piękne myśli w gorsze słowa.

I kląć, kląć na świat cały,

Mgłą gniewu życie spowinąć,

A umie, potrafi panować,

Korzeni swą spełniać powinność.

A my? A my ludzie?

Cóż mamy w zamknięciu?

W obłudzie?

Czyż jesteśmy małpami, 

Że ruchem nieprzemyślanym

Zbijamy krótkie myśli

Ukryte w kwiecie szklanym?

Nie! I choćby przyszło nawet bój 

Stoczyć z bandą  niewolników nauki,

Do teologów, geologów, innych tam

Wysyłać podpisane ważne druki.

To nie! Gdyż nie jesteśmy dziećmi gliny

Jakkolwiek kości nasze z niej 

I do niej przecież powrócimy.

To nie! Bo małpa- co zwierzęciem jest,

Oprócz potrzeb swych, niepodobna

By myślała o czymkolwiek jeszcze,

Bo małpa jest wygodna.

A my? Czy pomiotem jesteśmy małpim,

By tylko o swój pełny brzuch

O sen swój, by się martwić?

I tak, i tak, i pan na miejscu swego psa.

I tak, i tak, i jedno ważne słowo "Ja".

I tak, i tak, i z góry przecież spadasz w dół.

I tak, i tak, nad konia dziś zacniejszy muł.