Jutro
Już wie, dlaczego nienawidzę świateł
i zawsze pragnę wyprzedzić rzeczywistość.
Uśmiecha się zwyczajnie
i nie wie, że znikam.
Jutro znowu zbudzić się, otworzyć okna.
Nie skakać.
Bo nie wolno mówić,
bo nie wolno ufać,
bo trzeba istnieć za karę.
Jutro znowu zbudzić się, otworzyć oczy.
Nie chcieć.
Nic nie wiedzieć, powoli tracąc wszystko.
Nigdy nie znudzi mi się zabijanie duszy.
Uśmiecham się zwyczajnie,
nikt nie wie, że znikam.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz